اثر بخشی درمان شناختی- رفتاری بر پریشانی روانشناختی مادران دارای کودکان مبتلا به اتیسم

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی–رفتاری بر پریشانی روانشناختی مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم می باشد این پژوهش نیمه آزمایشی با پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل می باشد.جامعه آماری پژوهش مادران دارای فرزند مبتلا به اختلال طیف اتیسم مراجعه کننده به کلینیک های درمانی اتیسم شهرستان بابل در سال 98 بودند. به روش نمونه گیری غیرتصادفی دردسترس 30 نفر انتخاب و به صورتتصادفی در دو گروه آزمایش وکنترل جایگزین شدند. قبل و بعد از مداخله گروه ها به پریشانی روانشناختی کسلر و همکاران 2002 پاسخ دادند، نتایج نشان داد در سطح خطای 0/05 درمان شناختی-رفتاری بر پریشانی روانشناختی این مادران موثر بود

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، پریشانی روانشناختی ، اختلال طیف اتیسم