بررسی تحلیلی چگونگی نوآوری برنامه درسی در زبان آموزی دوره ابتدایی ایران

زبان فارسی کلید فهم متون گوناگون درسی وغیر درسی و ابزار مهم برقراري ارتباط با دیگران است. هرایرانی باهرگویش محلی ومنطقه اي خاص خود، ازطریق زبان فارسی براي حفظ هویت و ملیت خود می کوشد. برهمین اساس برنامه درسی زبان آموزي در میان دیگر برنامه هاي درسی دوره ابتدایی از اهمیت به سزایی برخوردار است و نه تنها در تحکیم و تثبیت روابط اجتماعی موثر است بلکه یادگیري سایر مواد درسی چون ریاضی، علوم، دینی و مطالعات اجتماعی را تسهیل کرده و تعمیق میبخشد. نظام آموزشی به ویژه نظام برنامه ریزي درسی کشور مسئولیت بسیار سنگینی براي تحقق این اهداف و سیاست هاي آموزشی دارد. به این منظور لازم است برنامه درسی زبان آموزي همواره مورد توجه مسئولان، برنامه ریزان و مجریان آموزشی قرار گیرد. یافته هاي علوم تربیتی به طور عام و علم برنامهریزي درسی به طورخاص نشان میدهد که همواره باید در رویکردها و شیوه هاي زبان آموزي تجدید نظر شود. به کارگیري علمی و عملی اصول و معیارهاي دانش برنامه ریزي درسی در مراحل طراحی، اجرا وارزشیابی، موجب تعادل در سیر منطقی آموزش و توسعه و تعمیق مفاهیم مورد نظر میشود. در نتیجه، امکان وصول به هدفهاي برنامه بیشتر شده و محتواي آموزشی با نیازهاي دانش آموزان و انتظارات جامعه هم سو میگردد. باتوجه به اینکه برنامه درسی آموزش زبان فارسی چند سالی نیست که تولید شده است و کتابهاي بخوانیم وبنویسیم جایگاه مهمی در یادگیري دانش آموزان دوره ابتدایی پیدا کردهاند، ضرورت دارد مجریان این برنامه و مراکز مرتبط با آموزش زبانفارسی از ویژگی هاي این برنامه آگاهی بیشتري کسب کنند. بکارگیري علمی و عملی اصول ومعیارهاي دانش برنامه ریزي درسی در مراحل طراحی، اجرا وارزشیابی موجب تعادل درسیر منطقی آموزش وتوسعه وتعمیق مفاهیم می شود و به دنبال آن امکان تحقق اهداف و همخوانی محتوا با نیاز هاي مخاطبان فراهم میگردد.

کلیدواژه ها:

نوآوری ، برنامه درسی ، دوره ابتدایی