بررسی مبانی ارتباط معماری و موسیقی و تاثیر آن در طراحی تالار موسیقی

معماری و موسیقی به عنوان تجلی بخش هایی از روحِ آدمی، دارای جلوه های مشابهی هستند. هر چند موسیقی با شنواییو معماری با بینایی بیشتر نمود مییابد ولی هر دو هنر از وجوه مشابه فراوانی بهره برده اند. امروزه دیدگاه های نوینی درتفسیر پدیده های هنری وجود دارد که میان دنیای عینی و ذهنی خط و مرز قطعی نمی کشد و کمیت ها را بدونکیفیت ها در نظر نمی گیرد. با استفاده از این نگرش، معماری و موسیقی از لحاظ خاستگاه های اولیه، بنیان های نظری،مفاهیم و… دارای مشابهت های بسیاری هستند. هدف این پژوهش بازشناسی ارتباط موسیقی و معماری با توجه بهاهمیت موسیقی سنتی و استخراج الگوهای کالبدیِ قابل استفاده از آن در معماری امروز است. روش تحقیق در این مقاله،براساس روش تحلیلی و توصیفی استوار است. همچنین مطالعه اسنادی و کتابخانه ای اساس بیان، تحلیل، توصیف وتفسیر مطالب موجود در این مقاله را تشکیل میدهد. در این پژوهش خلق فضای معمارانه با شناسایی خصوصیات مختلفو محورهای اساسی موسیقی و معماری همچون انسان و درک او از فضا، القای پویایی در فضا، بیان احساسات و ... صورتگرفته است. در تبلور ایده های معماری می توان شاهد جنبه های عملی مفاهیم میان موسیقی و معماری بود. در این طرحتلاش شده تا فضاهای اصلی و جانبی معماری علیرغم تمایز فرمی در کلیتی یکپارچه، انگارهای معمارانه از مفاهیم موردمطالعه ارائه دهند.

کلیدواژه ها:

معماری ، موسیقی ، طراحی ، تالار موسیقی ، کالبدی