نقش حق کودک بر آموزش در ایجاد صلح پایدار با تکیه بر نظریه ی پروفسور هکمن

دو مقوله ی ایجاد صلح و حقوق کودکان از دغدغه های پررنگ بشر بوده و هست. دیدگاه های کلاسیک در زمینه ی ارتباط دو مقوله ی فوق، عمدتا معطوف به بحث تاثیر صلح بر روی حقوق کودکان بوده و به نقش حقوق کودکان در ایجاد صلح و به ویژه صلح پایدار کمتر پرداخته شده است. اما اندیشمندان امروزه به این نتیجه رسیده اند که با تمرکز صِرف بر اینکه ابتدائا صلح برقرار گردد سپس در جهت ایجاد و اجرای حقوق کودکان گام برداشته شود نه تنها حقوق کودکان به اندازه ی مطلوب ایجاد و اجرا نمیگردد بلکه برقراری صلح نیز بسیار دشوار و در سطح صلح پایدار تا حدودی غیرممکن خواهد شد. چرا که آنچه موجب برقراری صلح می گردد پندار و گفتار و کردار انسانها است و پندار و گفتار و کردار انسانها بر اساس تحقیقات و دستاوردهای محققین مربوطه اساسا در سنین کودکی و خصوصا تحت تاثیر آموزش شکل میگیرد. بر این اساس به این پرسش پاسخ خواهیم داد که ایجاد صلح پایدار از طریق تاکید روی حق کودک بر آموزش چگونه ممکن خواهد شد.با هدف پاسخ به این پرسش پس از توضیحات مقدماتی، ابتدا به ارتباط میان صلح پایدار و توسعه ی پایدار و سپس برخی از مولفه های نظریه ی پروفسور جیمز ژوزف هکمن، در نهایت با ملاکی که نظریه ی ایشان به دست داده است به ارزیابی کلیت نظام آموزشی کلاسیک و تاثیر آن از لحاظ صلح پایدار پرداخته ایم. در آخر از بحث موجود چنین نتیجه گرفته ایم که مقوله ی آموزش کودکان در ایجاد صلح پایدار بسیار موثر میباشد. همچنین نتیجه گرفته ایم که مقصود از آموزش مورد اشاره آموزش مناسب است و به عبارتی هر سیستم آموزشی و هر محتوایی شایستگی پرورش انسانهایی با نگرش صلح پایدار را ندارد و تنها اگر حق کودک بر آموزش به معنی دقیق و کامل خود اتفاق افتد نقش بسیاری در ایجاد صلح پایدار خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

حق کودک بر آموزش ، صلح پایدار ، توسعه ی پایدار