ارزیابی واکنش ژنوتیپ های امیدبخش سویا نسبت به بیماری پوسیدگی ذغالی در شرایط مزرعه
صاحب اثر: سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی
نوع محتوی: طرح پژوهشی
زبان: فارسی
استان موضوع گزارش: البرز
شهر موضوع گزارش: کرج
شناسه ملی سند علمی: R-1092426
تاریخ درج در سایت: 27 بهمن 1397
دسته بندی علمی: علوم کشاورزی
مشاهده: 147
تعداد صفحات: 19
سال انتشار: 1392
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
چکیده طرح پژوهشی:
بیماری پوسدگی ذغالی ناشی از قارچ Macrophomina phaseolina معمول ترین بیماری سویا در بسیاری از نقاط دنیاست. بیماری پوسدگی ذغالی سویا یکی از مهمترین بیماریهای قارچی این محصول در مزارع سویا در شمال کشور به شمار می رود. استفاده از ارقام مقاوم و متحمل موثرترین، اقتصادی ترین و سالم ترین روش از نظر زیست محیطی در کنترل این بیماری به شمار می رود. به همین منظور واکنش ژنوتیپ های امیدبخش دیررس سویا در قطعه زمین آلوده به قارچ عامل پوسیدگی ذغالی به مدت دو سال مورد ارزیابی قرار گرفتند. هر لاین سویا در چهار خط پنج متری به فاصله 50 سانتی متری از یگدیکر در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی و در سه تکرار کشت شدند. در مرحله رسیدگی R7 واکنش لاین ها به بیماری بصورت درصد بوته های آلوده در هر کرت و شدت بیماری در بوته ها براساس درصد ارتفاع تغییر رنگ داخلی ساقه از سطح زمین اندازه گیری شدند. با توجه به شرایط نامساعد آب و هوایی در تابستان 1390 ( بروز بارندگی های مداوم) که منجر به افزایش رطوبت خاک و کاهش دمای هوا و خاک شد، باعث عدم ایجاد بیماری و عدم آلودگی ژنوتیپ های مورد بررسی گردید. در تابستان 1391 با توجه به شرایط مساعد آب و هوایی هم برای رشد و نمو سویا و هم برای رشد و توسعه قارچ عامل بیماری و همچنین با ایجاد تغییراتی در روش اجرای پروژه ، نتایج قابل قبولی از واکنش ژنوتیپ ها به این بیماری بدست آمد. بر اساس نتایج بدست آمده، ژنوتیپ Davis/ Williams با 52/2 درصد دارای بیشترین و ژنوتیپ (رقم) Saman با 7 درصد دارای کمترین درصد بوته های آلوده بودند. همچنین ژنوتیپ Davis/ Williams با 49/8 درصد بالاترین و ژنوتیپ (رقم) Saman با 17/1 درصد پایین ترین شدت بیماری را داشتند. ژنوتیپ (رقم) Katul با 194 گرم و ژنوتیپ (رقم) Williams با 116/7 گرم به ترتیب بیشترین و کمترین وزن هزار دانه را داشتند. همچنین ژنوتیپ (رقم) Katul با 1324 کیلو گرم در هکتار بیشترین و ژنوتیپ (رقم) Williams با 674/7 کیلوگرم در هکتار کمترین عملکرد دانه را به خود اختصاص دادند.
نویسندگان