گسترش تنوع ژنتیکی در آفتابگردان از طریق تشکیل بلوکهای تلاقی

گسترش تنوع ژنتیکی از ارکان اصلی بهنژادی است. آفتابگردان بومی ایران نیست و بنابراین دارای پایه ژنتیکی باریکی است. انجام انواع تلاقی ها بین گونه ای و نیز ترکیب ژنوتیپهای مختلف که هر کدام واجد صفات مطلوبی می باشند باعث افزایش تنوع در ژرم پلاسم می شود. برای بهبود تنوع ژنتیکی در ژرم پلاسم آفتابگردان ایران، پروژه حاصل با محوریت سه عنوان انجام شد: این آزمایش در سال 1394 و در منطقه کرج، مزرعه چهار صد هکتاری موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه نهال و بذر انجام گردید. در این آزمایش فعالییتهای زیر انجام گردید:الف) انجام اولین نسل تلاقی برگشتی نتاج حاصل از هیبریداسیون بین گونه ای آفتابگردان Helianthus debilis با والد دوره ای (لاین CMS19) ب) تلاقی بین گونه ای با گونه وحشی Helianthus argophyllus با دو لاین CMS19 و R-217.ج) تشکیل کراسینگ بلوک با استفاده از لاینهای اینبردی متحمل به بیماری های سفیدک کرکی، زنگ، اسکلروتینیا، ماکروفومینا و تنش خشکی. کلمات کلیدی: آفتابگردان، تلاقی بین گونه ای، تلاقی برگشتی