بررسی و مقایسه عملکرد دانه لاینهای پیشرفته نخود در کشت بهاره در شرایط دیم همدان

تنش خشکی به عنوان یکی از مهم ترین تنش های غیر زنده، در بسیاری از قسمت های دنیا رایج بوده و بیشترین سهم کاهش عملکرد را به خود اختصاص می دهد. نظر به اینکه 98 درصد سطح زیر کشت گیاه نخود در ایران در شرایط دیم می باشد، لذا این تحقیق به منظور ارزیابی و دستیابی به رقم مناسب کشت بهاره با حضور13 لاین تیپ کابلی (دریافتی از موسسه تحقیقات بین المللی ایکریسات)، رقم اصلاح شده ثمین و رقم محلی در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی در چهار تکرار تحت شرایط دیم به صورت کشت بهاره در ایستگاه تحقیقات اکباتان همدان در سال زراعی 95-1394 اجرا شد. درطول دوران رشد و نموعلاوه بر مراقبت های معمول زراعی مانند وجین علف های هرز و مبارزه با آفات، از صفات تعداد روز تا 50 درصد گلدهی، رسیدن کامل، تعداد شاخه های اولیه و ثانویه در بوته، وزن صد دانه، ارتفاع بوته وعملکرد دانه یادداشت برداری شد. نتایج این تحقیق در همدان نشان داد که ژنوتیپ ها با احتمال 99 درصد از نظر صفات ارتفاع بوته، وزن صد دانه، تعداد شاخه های اولیه و تعداد شاخه های ثانویه اختلاف معنی دار آماری داشتند. نتایج تجزیه واریانس نشان داد که بین لاین ها از نظر عملکرد، اختلاف معنی دار آماری وجود ندارد. لاین های ICCV 10313، ICCV 10306 و ICCV 10317 به ترتیب 40، 18 و 12 درصد عملکرد بیشتری نسبت رقم شاهد ثمین تولید کردند و لاین ICCV 10317 از وزن صد دانه بالاتری نسبت به رقم ثمین برخوردار بود.واژه های کلیدی : تحمل به خشکی، کشت بهاره، عملکرد دانه ، لاین پیشرفته، نخود (Cicer arietinum L.)