بررسی اثر علف کش های دومنظوره برنج در کنترل علف های هرز راتون در مازندران

به منظور بررسی کارآیی برخی علف کش های انتخابی زراعت نشایی برنج بر کنترل علف های هرز و عملکرد برنج راتون، آزمایشی به صورت طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در روستای پاشاکلا از توابع شهرستان ساری در سالهای 1391 و 1392 انجام شد. تیمارهای مورد بررسی شامل کاربرد پس رویشی شش نوع علف کش شامل: 1- آنیلوفوس+ اتوکسی سولفورون (3 لیتر در هکتار)، 2- بوتاکلر (3 لیتر در هکتار) + سینوسولفورون (100 گرم در هکتار)، 3- بن سولفورون متیل (75 گرم در هکتار) + بوتاکلر (3 لیتر در هکتار)، 4- بوتاکلر (3 لیتر در هکتار)، 5- سینوسولفورون (100 گرم در هکتار)، 6- بن سولفورون متیل (75 گرم در هکتار) به همراه تیمارهای وجین دو مرحله ای و شاهد عدم کنترل علف های هرز بودند. بر اساس ارزیابی چشمی به فاصله 10، 20 و 30 روز پس از سم پاشی پس رویشی، بیشترین میزان گیاهسوزی راتون مربوط به تیمارهای بوتاکلر+ سینوسولفورون و بن سولفورون متیل+ بوتاکلر بود. از طرف دیگر بر اساس ارزیابی چشمی، تیمارهای بن سولفورون متیل+ بوتاکلر و بن سولفورون متیل با داشتن بالاترین سطح کنترل، علف های هرز را در حد کمتر از 50 درصد کنترل کردند. بعلاوه نتایج نشان داد که که علف کش های گروه سولفونیل اوره مانند بن سولفورون متیل و سینوسولفورون بیشترین کاهش تراکم و وزن خشک علف های هرز و افزایش عملکرد شلتوک را موجب شدند هرچند که این علف کشها در ابتدای فصل رشد تاثیرات خوبی را بر روی گیاه زراعی و علف های هرز نداشتند. اثرات مثبت تیمار بن سولفورون متیل+ بوتاکلر در طی فصل رشد نشان داد که اگر چه این دو علف کش از دو گروه مختلف و با نحوه عمل متفاوت هستند ولی بر روی یکدیگر اثرات تشدید کنندگی یا سینرژیستی دارند.لغات کلیدی: ارزیابی چشمی خسارت، برنج راتون، علف کش و علف هرز