بهینه سازی حجم مخزن سد با استفاده از برنامه ریزی پویای احتمالاتی وروشالگوریتم ژنتیک

با توجه به نقش اساسی آب درزندگی بشر،مدیریت منابع آب ازجمله مباحثی است که بایستی توجه خاصی به آن معطوف گشته و ازابزارهای مناسب بهینه سازی جهت بهره برداری استفاده گردد . هدف این مطالعه بررسی کاربرد روش برنامه ریزی پویای احتمالاتی در مقایسه با الگوریتم ژنتیک به عنوان یکی از روش های قوی بهینه سازی برای حل مسایل پیچیده منابع آب است . روابط حاکم بر جریان های ورودی و خروجی از مخزن سد ، حجم مخزن سد و میزان تبخیر از مخزن سد را بدست آورده و بر اساس این روابط و دو روش حل مورد نظر به تعیین حجم بهینه مخزن سد پرداخته می شود . این بهینه سازی جهت تامین نیاز پایین دست که شامل مجموع نیاز شرب و کشاورزی است ، برای سی سال آماری مخزن دز صورت گرفته است . نظر به اینکه در مدل برنامه ریزی پویای احتمالاتی مقدار جریان ورودی در ماه جاری مشخص نیست لذا به یک مدل پیش بینی جریان نیاز می باشد. بنا بر فرض مارکفی بودن فرایند جریان ورودی این مدل پیشبینی بدست می آید . در این تحقیق سیاست بهره برداری استاندارد جهت کنترل و بررسی بهتر نتایج بکار گرفته شده است . در ادامه شاخص های عملکرد سیستم برای روش های SOP و GA ، SDPمحاسبه شده است نتایج تحقیق نشان می دهد که GAعملکرد مناسبتری در تعیین شاخص های اعتماد پذیری و برگشت پذیری نسبت بهSOP و SDPداشته ولی در کمینه کردن کمبودSDP،عملکرد مناسب تری داشته است .

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی احتمالاتی پویا ، روش الگوریتم ژنتیک ، سیاست بهره برداری استاندارد ، سد دز ، بهینه سازی