بررسی اثر میزان نشاسته، آگار و نوع شیرین کننده بر ویژگی های بافتی، حسی و ماندگاری پاستیل توت سفید

توت میوه ای پر خاصیت و با کالری بالا است. از آنجا که برای رشد و پرورش درخت توت، از سم و کود استفاده نمی شود بنابراین توت، محصولی ارگانیک بوده و از نظر تغذیه ای مصرف این میوه در زمان رسیدگی و پس از فراوری در خارج از فصل تولید توصیه می شود. پاستیل تهیه شده از توت به دلیل مقادیر بالای مواد معدنی، ویتامینص و فیبر، طعم مطلوب و میزان انرژی زایی زیاد می تواند به عنوان یک میان وعده غذایی ارزشمند، مورد توجه قشر وسیعی از جامعه به ویژه کودکان، زنان باردار، ورزشکاران و افراد سالخورده قرار گیرد. برای تهیه پاستیل میوهصای بر پایه پوره توت، از نسبت های مختلف مواد مانند هیدروکلوییدهای ژلاتین در 3 سطح (صفر، 1 و 2 درصد) ،گوار در سه سطح (صفر، ‮‭0/5‬ و 1 درصد) و سایر اجزای فرمولاسیون (پوره توت، آگار و تعدیل کننده ‭pH) ‬استفاده شد. متغیرهای مورد بررسی، اندازهصگیری رنگ، خصوصیات حسی و ارزیابی بافت به شیوه دستگاهی بود. نتایج حاصل از ارزیابی ویژگیصهای بافتی نمونه ها نشان دادند، افزایش گوار باعث افزایش میزان پیوستگی، الاستیسیته و قابلیت جویدن و کاهش میزان چسبندگی در نمونه ها شد. از آنجا که در بین فرمول های پاستیل توت، نمونه پاستیل حاوی %1 ژلاتین و %1 گوار،کمترین میزان سختی، چسبندگی به دندان و قابلیت جویدن را داشت که به عنوان بهترین نمونه از نظر خصوصیات بافتی معرفی شد. نتایج به دست آمده از تاثیرهیدروکلوییدها بر اندیسصهای رنگی،کاملا معنی دار و این نمونه با داشتن بیشترین میزان شفافیت و زردی، از نظر رنگ به عنوان فرمول بهینه تعیین شد