ارزیابی تحمل به خشکی در هیبریدهای مولتی ژرم دیپلویید چغندر قند در شرایط مزرعه

بخش اعظم مناطق کشت چغندرقند در کشور ایران جز مناطق خشک و نیمه خشک محسوب می شود و در طول فصل رشد چغندرقند کمبود آب وجود دارد . بنابراین معرفی ارقام متحمل به خشکی محصولات زراعی از جمله چغندرقند در این مناطق از اولویت خاصی برخوردار است. برای تهیه ارقام هیبرید چغندرقند که تحمل زیادی در برابر تنش خشکی نیز داشته باشند لازم است والدین پدری یا گرده افشانها این ویژگی را دارا بوده و علاوه بر داشتن عملکرد بالا تحت تنش رطوبتی از خصوصیات کیفی مطلوبی برخوردار باشند. در این پروژه 6 هیبرید پلی ژرم چغندر قند با استفاده از گرده افشان های جدید به همراه 3 شاهد در دو منطقه مشهد و کرج در دو سال ‮‭1391‬ و‮‭1392‬ در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با چهار تکرار در دو شرایط رطوبتی بدون تنش و تنش مورد ارزیابی قرار گرفتند. با توجه به شرایط وجود بیماری ریزومانیا در مشهد داده های دو منطقه مشهد و کرج برای صفات عملکرد ریشه، عملکرد قند ناخالص ، عملکرد قند خالص، درصد قند ناخالص و درصد قند سفید به طور جداگانه مورد مطالعه قرار گرفتند.با توجه به مقادیر شاخص تحمل به تنش ‭(STI) ‬و عملکرد ریشه و عملکرد قند سفید می توان گفت که در بین 6 هیبرید مولتی ژرم مورد بررسی هیبرید شماره 3 با مقدار شاخص ‮‭0/66‬ و ‮‭0/65‬ به ترتیب برای صفات عملکرد ریشه و عملکرد قند سفید در مشهد و با مقادیر ‮‭0/77‬ و ‮‭0/78‬ به ترتیب برای صفات عملکرد ریشه و عملکرد قند سفید در کرج تحمل به خشکی بیشتری نسبت به سایر ژنوتیپ ها داشته است. واژههای کلیدی ارقام هیبرید، چغندرقند ، تنش خشکی، گرده افشان