بررسی بهره وری اقتصادی، صفات کیفی الیاف و روغن در زراعت مخلوط پنبه-کنجد

بررسی کاشت مخلوط پنبه و کنجد مخصوصا به دلیل آنکه پنبه و کنجد از گیاهان با ارزش اقتصادی زیاد می باشند دارای اهمیت است. این مطالعه بر اساس یک آزمایش فاکتوریل با طرح بلوک های کامل تصادفی در ایستگاه تحقیقات پنبه هاشم اباد، در سال 1393 به مدت دو سال زراعی صورت گرفت. فاکتورها شامل دو زمان کاشت کنجد(به همراه زراعت پنبه، 15 روز پس از زراعت پنبه ) و نسبت های مخلوط((خالص پنبه) 2- (خالص کنجد) 3- نسبت 1:1 4- نسبت 2:1 5- نسبت 1:2 6- نسبت 3:1 7- نسبت 1:3 با آرایش کنجد:پنبه) بود. سیستم مخلوط به صورت جایگذینی اعمال شد. نسبت برابری زمین (LER) و مجموع ارزش نسبی محصولات(RVT)برآورد و مزیت کشت مخلوط یا عدم آن بررسی گردید. نتایج تجزیه مرکب نشان داد کهنسبت برابری کل زمینLER)) در دو تیمار 1:1 و 2:1 کاشت کنجد 15 روز پس از پنبه بهترین روش کاشت مخلوط را حاصل نمودند. میانگین نسبت برابری زمین(LER) کل بالاتر از یک بود(2/1). این نتیجه حاکی از آن است که به طور کلی زراعت کنجد با پنبه صرفا به دلیل استفاده پنبه از شرایط حاصله از سیستم زراعی زراعت مفیدی از نظر بهره وری از زمین می باشد. در دو تیمار 1:1 و 2:1مجموع ارزش نسبی (RVT) بالاتر از یک (46/3 و 37/3) بودند که اختلاف معنی داری نیز بین این دو معیار وجود نداشتبررسی کیفیت الیاف نشان داد که دو تیمار 1:1 و 1:2 دارای کمترین میزان ظرافت الیاف ، ولیکن دیگر تیمارها بدون اختلاف معنی دار دارای حداکثر ظرافت الیاف بودند. از نظر میزان روغن کنجد، اختلافی بین تیمارها مشاهده نگردید. در مجموع به نظر میرسد تیمارهای 1:1 و 2:1 کاشت پنبه 15 روز پس از پنبه شرایط مناسب تری برای بررسی های آتی نشان دادند.واژه های کلیدی کاشت مخلوط، نسبت برایری زمین، مجموع ارزش نسبی محصولات،پنبه، کنجد