بررسی تمایز، یکنواختی و پایداری توده های شاخص بومی و محلی گیاه دارویی گشنیز (Coriandrum sativum L.)

گشنیز با نام علمی Coriandrum sativum L. گیاهی یکساله از تیره چتریان (Apiaceae) بوده و یکی از قدیمی ترین گیاهان دارویی شناخته شده نزد انسان است که اسانس میوه های آن کاربرد وسیعی در صنایع مختلف دارویی، غذایی و آرایشی- بهداشتی دارد. از مواد موثره این گیاه به عنوان بادشکن، ضد نفخ، هضم کننده غذا و بهبود طعم بعضی از مواد دارویی بد مزه استفاده می شود. همچنین میوه گشنیز یکی از اقلام مهم صادراتی گیاهان دارویی در ایران می باشد. این تحقیق شامل بررسی صفات عملکردی و مورفولوژیک کمی و کیفی از جمله ارتفاع بوته، وزن هزار دانه و عملکرد دانه در 13 توده بومی گشنیز ایران بود. نتایج نشان داد که تنوع بالایی از لحاظ صفات مورفولوژیک در توده های بومی گشنیز ایران وجود دارد و بالاترین عملکرد دانه و ارتفاع بوته در توده شماره 13 (نهاوند) و بیشترین طول برگ و تعداد برگ های قاعده ای در توده شماره 9 (قاین) حاصل شد که به طور قابل ملاحظه ای بالاتر از سایر توده ها بود بنابراین توده شماره 13 در تولید میوه و توده شماره 9 در تولید برگ تازه می توانند به عنوان توده های برتر معرفی شوند. کلمات کلیدی: گشنیز، گیاهان دارویی، تنوع مورفولوژیک