بررسی امکان استفاده از آب های شور برای آبیاری بارانی در استان خوزستان ( مطالعه موردی بررسی مدیریتهای آبیاری بارانی ذرت در اقلیم خوزستان)
نسخه کامل طرح پژوهشی منتشر نشده است و در دسترس نیست.
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
پیش گفتار طرح پژوهشی
کاهش منابع آب و افزایش رقابت برای منابع آب با کیفیت بین مصرفکنندگان مختلف، کشاورزان را برای آبیاری با آبهای بیکیفیت، شامل آبهای بازگشتی از زهکشی کشاورزی و پسآبهای فاضلاب تحتفشار قرار داده است( تانجی و کلین، 2002؛ آبدراهمن و شاهالام، 1998)، در چنین شرایطی رقابت بیشتر برای تأمین آب، منجر به استفاده بیشتر از آبهای شور میشود.
سهولت عملیات آبیاری بارانی نسبت به آبیاری سطحی و عدم نیاز به تسطیح اراضی، موجب استقبال گسترده کشاورزان از روش آبیاری بارانی شده است(بنس و همکاران، 1996). ایسلا و آراگوس(a2009)، نیز راندمان ذاتی بالا، مزایای خودکارسازی و صرفهجویی در نیروی کارگری را از جمله دلائل روند رو به گسترش روشهای آبیاری بارانی بیان میکنند. در این راستا توسعه سامانههای آبیاری تحت فشار و از جمله آبیاری بارانی بهعنوان یکی از راهبردها و برنامههای اصلی متولیان آب و کشاورزی برای ارتقاء کارائی مصرف آب مورد توجه قرار گرفته است. اما در بسیاری از مناطق جهان کیفیت نازل منابع آب یکی از چالشهای اصلی توسعه روشهای آبیاری بارانی محسوب میشود. زیرا استفاده از آبهای با کیفیت پائین(شوری بالا)، در روشهای آبیاری بارانی که آب را در بالای پوشش سبز گیاه پخش میکنند، پتانسیل افزایش مشکلات ناشی از جذب سطحی نمک توسط برگها، مسمومیت یونی خاص و کاهش محصول را با خود به همراه دارد( برنستین و فرانکوئیس، 1973). تحت چنین شرایطی، پیش بینی سازگاری محصولات برای آبیاری بارانی با آب شور و تعیین مدیریت بهینه این روش آبیاری در مزرعه، کاهش جذب برگی گیاه و صدمات محصول از اهمیت خاصی برخودار میباشد.