بررسی ابعاد پایداری در معماری خانه های تاریخی شیراز (نمونه موردمطالعه: خانه فروغ الملک)

برای رسیدن به محیطی با ارزش ها و الگوهای پایدار، معماری بومی ایران دارای اصول و الگوهایی است که بر اساس نیازها و شرایط ساکنان آن شکل گرفته و پاسخگوی نیازهای زمان خود بوده است. هدف از این پژوهش، بررسی اصول و الگوهای پایداری در خانه های تاریخی شیراز با تکیه بر تحلیل خانه فروغ الملک است تا با شناخت این اصول، ضمن یافتن روش های تحقق اصول و مولفه های نظری پایداری در یک خانه، راهکارهایی برای طراحی سکونتگاه های پایدار در این منطقه ارائه نمود. روش این پژوهش توصیفی و تحلیلی با استفاده از مطالعات کتابخانه ای و برداشت های میدانی است. نتایج به دست آمده نشان می دهد اصولی که در معماری پایدار در دهه های اخیر مطرح شده است به شکلهای مختلف در معماری این خانه ها مورد استفاده قرار گرفته است. مانند رون و جهت گیری بنا، وجود آب و فضای سبز در هسته مرکزی بنا، استفاده از مصالح بومی و طبیعی و ... . بدین ترتیب می توان راهکارهای متناسب با طراحی پایدار برای سکونتگاه های معاصر ارائه نمود.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، مولفه های پایداری ، معماری سنتی ، معماری بومی ، خانه فروغ الملک