کنترل خشم

هدف پژوهش حاضر مقایسه خشم و پرخاشگری در کارمندان و اعضاء هیئت علمی معاونت آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد بود. جامعه آماری شامل کارکنان و اعضاء هیئت علمی معاونت آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد حجم نمونه شامل 284 آزمودنی (100 نفر) کارکنان معاونت آموزشی، 92 نفر از اعضاء هیئت علمی بود که از روش نمونه گیری در دسترس استفاده شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه های پرخاشگری باس و پری (1992)، بیان خشم حالت- صفت اسپیلبرگر (1999) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون، رگرسیون گام به گام و آزمون آنووای یکراهه انجام گرفت. نتایج رگرسیون گام به گام نشان داده بود که از بین مولفه های خشم تنها زیرمقیاس های واکنش خشمناک و احساس نیاز به بیان کلامی خشم و از بین مولفه های پرخاشگری، پرخاشگری کلامی و خصومت پیش بینی کننده هستند. همچنین نتایج نشان داد در مولفه احساس خشم، پرخاشگری بدنی و خصومت، کارکنان نسبت به اعضا هیئت علمی، در احساس نیاز به بیان کلامی خشم، احساس نیاز به بیان فیزیکی خشم، خلق و خوی خشمگین، واکنش خشمناک و پرخاشگری کلامی، کارمندان نسبت به اعضاء هیئت علمی نمره بالاتری را کسب کردند. در کنترل برون ریزی خشم و درون ریزی خشم، کارمندان نسبت به اعضاء هیئت علمی، نمره بالاتری را کسب نمودند. همچنین میانگین نمره نگرش مثبت به رفتار پرخاشگرانه کارمندان نسبت به اعضاء هیئت علمیف نمره بالاتری را کسب نمودند. همچنین میانگین نمره نگرش مثبت به رفتار پرخاشگرانه کارمندان نسبت به اعضاء هیئت علمی و میانگین نمره نگرش منفی به رفتار پرخاشگرانه کارمندان نسبت به اعضاء هیئت علمی معاونت آموزشی بالاتر گزارش شده بود. به طور کلی نتایج نشان داده بود که خشم و پرخاشگری از پیش بینی کننده های موثر کارکنان و اعضاء هیئت علمی معاونت آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد می باشد.

کلیدواژه ها:

خشم ، پرخاشگری ، مقایسه ، میان کارمندان و اعضا هیئت علمی معاونت آموزشی