تاثیر آموزه های دینی بر کنترل رفتارهای پرخاشگر

هر روز، پیامدها و زیان های زیادی از خشونت و پرخاشگری افراد در سطح جامعه مشاهده می شود. در این پژوهش به بررسی تاثیر آموزه های دینی بر کنترل رفتارهای پرخاشگر پرداخته شده است. این پژوهش از بعد هدف کاربردی و از بعد روش توصیفی تحلیلی می باشد. بر اساس منابع دینی و نیز روایات نقل شده؛ از پیشوایان و عالمان دینی برای کنترل خشم و پیشگیری از افراط در آن حداقل دو توصیه مهم در این باره بیان شده است: یکی حام به معنی بردباری و دیگری کظم غیض که در واقع همان کنترل خشم است. اولی پیش گیری از کنترل خشم است و دومی درمان. به غیر این دو مورد، راهکارهای متعدد دیگری نیز در متون دینی به آن اشاره گردیده که برخی از این راهکارها بعد نظری و شناختی دارد که با تکیه بر آن ها انسان می تواند در برابر این تحریک درونی، رفتاری معقول و منطقی نشان دهد. استفاده از راهکارهای معنوی در حوزه هایی مانند رفتار و شناخت، فرد را با حوزه معنوی پیوند می دهد و زمینه ای برای تقویت و تسریع در مهار پرخاشگری فراهم می کند. در متون دینی به کنترل و مدیریت خشم سفارش زیادی شده است. به همین دلیل، در این تحقیق راهکارهایی ارائه شده است که می توان رفتار پرخاشگرانه را کنترل و مدیریت کرد. با توجه به اطلاعاتی که گردآوری شده و پس از تجزیه و تحلیل آنها، این نتجیه حاصل شده است که رفتار خانواده، فقر مالی و وسایل ارتباط جمعی، از مهمترین عوامل موثر بر بروز پرخاشگری می باشند و استفاده از درمان شناختی- رفتاری و آموزش مهارت های ارتباطی برای مدیریت این رفتار مناسب می باشد.

کلیدواژه ها:

کنترل پرخاشگری ، آموزه های دینی ، پرخاشگری ، خشم