شخصیت ویس با نگاه به نظریه عقده حقارت آلفرد آدلر

ویس و رامین  اثر فخرالدین اسعد گرگانی از منظومه های غنایی است که با پرداخت درست و دقت در توصیف شخصیت ها و جزرومدهای روحی آن ها، از آثار قابل بررسی با نقد روان کاوانه است.این نوع نقد در میان انواع نقد و بررسی های آثار ادبی که از ابتدای قرن بیستم شکل گرفت؛ متاثر از روشی است  که توسط فروید بنا نهاده شد. در این شیوه به متن به مثابه یک رویا می نگرند و منتقد به تاویل آن می پردازد تا به لایه های نهفته آن پی ببرد. سوال اصلی تحقیق این است که چه عواملی در شکل گیری عقده حقارت در شخصیت ویس نقش داشته اند تحقیق حاضر با روش توصیفی-تحلیلی شخصیت ویس در منظومه فخرالدین اسعد گرگانی را از دیدگاه  نظریه عقده حقارت آلفردآدلر، پزشک اتریشی، مورد نقد و بررسی قرار می دهد. نتایج  تحقیق نشان می دهدکه ویس به سبب نادیده گرفته شدن ، شکست در عشق ویرو و از دست دادن پدر، دچار عقده کهتر انگاری شده است. وی این  عقده را با جانشین سازی(انتقال به موبد)، به عقده برتری جویی تبدیل کرده وآن را به شکل تناقض در رفتار، حس برتری جویی، رشک وحسد و... نمایان ساخته است.

کلیدواژه ها:

ویس ، منظومه ویس و رامین ، عقده حقارت ، آدلر