اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خودانتقادی، افسردگی و اضطراب دانش آموزان دبیرستانی شهر ایلام

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان مبتنی بر شفقت بر خودانتقادی، افسردگی و اضطراب دانش آموزانپسر دبیرستانی شهر ایلام بود. طرح پژوهش حاضر از نوع شبه آزمایشی با پیش آزمون، پس آزمون و گروه کنترلبود. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی دانش آموزان پسر دبیرستانی شهر ایلام می باشد. نمونه پژوهش حاضربه روش در دسترس انتخاب شد. بدین صورت که تعداد 30 نفر با در نظر گرفتن معیارهای ورود به مطالعه انتخابشدند و به صورت تصادفی به دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش شاملپرسشنامه خودانتقادی، افسردگی و اضطراب بود. در مورد گروه آزمایش مداخله درمانی شامل 8 جلسه درمانمبتنی بر شفقت اجرا گردید در حالی که آزمودنی های گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. پس از پایانمداخله، از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تحلیل کوواریانسچندمتغیره (مانکوا) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین دو گروه از لحاظ خودانتقادی، افسردگی و اضطراب تفاوتمعنی داری وجود دارد. بنابراین می توان بیان داشت که درمان مبتنی بر شفقت بر کاهش خودانتقادی، افسردگیو اضطراب دانش آموزان پسر گروه آزمایش در مقایسه با گروه کنترل موثر بوده است.

کلیدواژه ها:

درمان مبتنی بر شفقت ، خودانتقادی ، افسردگی ، اضطراب