تحلیلی بر کاربرد کنایی اسامی حیوانات در دیوان ناصر خسرو

کنایه یکی از ارکان چهارگانه تصویر سازی در ادبیات فارسی است که در آن کلمه و کلام علاوه بر معنای حقیقی و ظاهری خود معنای مقصود دیگری را نیز همراه دارد و این معنای مقصود را معنی کنایی آن کلمه و کلام می گویند. ناصر خسرو قبادیانی از شاعران صاحب اندیشه قرون اولیه زبان و ادبیات فارسی است که با توجه به شرایط خاص زمانی خویش از این شیوه بیانی به روشی خاص خود استفاده کرده است. پژوهش حاضر از جمله پژوهشهای توصیفی - تحلیلی است که با هدف شناسایی کاربرد اسامی حیوانات در دیوان ناصر خسرو با استفاده از شیوه بیانی کنایه می پردازد .نتایج پژوهش حاضر نشان می دهد که ناصر خسرو در کاربرد کنایی اسامی حیوانات از کنایه تعریض بیش از سایر انواع کنایه استفاده کرده است به عبارتی شرایط خاص اجتماعی و سیاسی زندگی ناصر خسرو در استفاده از اسامی حیوانات بسیار موثر بوده که به یک ویژگی سبکی در شعر او تبدیل شده است.

کلیدواژه ها:

کنایه ، حیوانات ، تصویر سازی ، ناصر خسرو