تعیین نسبت درگیری خصیصه های انسان و وسیله نقلیه در حوادث ترافیکی مرتبط باعابرین پیاده

در میان کاربران معابر شهری، عابران پیاده به عنوان آسیب پذیرترین گروه ها که در معرض خطرات زیادی می باشند، محسوب میشوند؛ زیرا حوادث ترافیکی یک وسیله نقلیه با عابر پیاده تقریبا0 به طور اجتناب ناپذیری منجر به جرح یا مرگ عابر پیاده میشود. از سوی دیگر تمامی شهروندان در طول روز حداقل یکبار از این مد حمل ونقلی استفاده میکنند؛ بنابراین توجه، تامین و افزایش ایمنی این دسته از شهروندان از اهمیت بسزایی برخوردار است. در این پژوهش روش تحقیق بر مبنای مفهوم مواجه ه غیرمستقیم (مواجهه شبه القایی) و تعیین نسبت درگیری صورت میپذیرد که روشی نوین و کارآمدتر و دقیق تر نسبت به روشهای گذشته است. داده های مطالعه، مربوط به حوادث ترافیکی عابران پیاده کلانشهر تهران در سالهای 1389 تا 1393 است؛ و درمجموع حدود 33500 نمونه جهت تحلیل انتخاب شده اند. نتایج کلی نشان میدهد، عابران پیاده کهنسال و کودکان زیر پنج سال به طور نامناسبتری نسبت به سایر گروه ها در حوادث ترافیکی عابرین پیاده نقش داشته اند. مردان بیشتر از زنان به نسبت حضورشان در خیابانها مسبب حادثه بوده اند. همچنین مشخص شد انواع خودروهای پژو و خودروهای لوکس مسبب بیشترین حوادث ترافیکی با عابران پیاده بوده اند. درنهایت اقداماتی مانند ارتقاء سطح دانش و فرهنگ در خصوص قوانین موجود و رعایت آنها به عابران و رانندگان، انجام اقداماتی در جهت کاهش رویارویی مستقیم بین عابران پیاده و وسایل نقلیه، بهبود وضعیت و فاصله دید بین وسیله نقلیه و عابران پیاده بخصوص در شب و روشهای کاهش سرعت وسایل نقلیه، پیشنهاد میشود.

کلیدواژه ها:

حوادث ترافیکی ، ایمنی ترافیک ، عابرین پیاده ، نسبت درگیری ، مواجهه شبه القایی.