بررسی مقایسه ای مدل های روسازی های بتنی و ارائه مدل مناسب با تاکید بر نقش الیاف

روسازی راه از مهمترین بخش های راهسازی بوده و از جهات استقامت و دوام و همچنین کیفیت سواری وراحتی استفاده کنندگان حائز اهمیت می باشد. در ایران تاکنون تنها روسازی انعطاف پذیر (آسفالتی) مورد استفاده قرار می گیرد که مهمترین دلیل آن وجود منابع سرشار نفت بوده است؛ این در حالی است که احداث روسازی بتنی در برخی کشورهای دنیا سابقه طولانی دارد. در سال های اخیر با توجه به قیمت بالای نفت خام و محصولات حاصله، از جمله قیر، هزینه احداث روسازی اسفالتی افزایش چشمگیری یافته است، به طوری که در حال حاضر احداث روسازی آسفالتی نسبت به روسازی بتنی گرانتر می باشد. همچنین از جهات رعایت مسائل مربوط به دفاع غیرعامل نیز وجود گزینه های متعدد به منظور احداث روسازی راه ها الزامی است تا در شرایط جغرافیایی، ترافیکی گوناگون و با توجه به دسترسی مناسب به منابع (قیر یا سیمان) و همچنین در شرایط مختلف امنیتی، بهترین گزینه به جهت احداث روسازی انتخاب گردد. مزایای استفاده از الیاف در بتن باعث توجه به این موضوع گردیده است. به کاربران این الیاف به جای آرماتور در روسازی های بتنی بسیار مقرون به صرفه است. به منظور بهبود معیارهای مقاومت در بتن، این الیاف را می توان در بتن آرمه معمولی و یا پیش تنیده نیز به کاربرد. یکی از ویژگی های مهم الیاف در روسازی بتنی تاثیر آن بر جمع شدگی بتن در این نوع روسازی است. همچنین مدل ارائه شده توسط محققان در این مقاله می تواند به عنوان مدلی مناسب در نظر گرفته شود.

کلیدواژه ها:

راه سازی ، روسازی انعطاف پذیر ، روسازی بتنی ، روسازی آسفالتی