شبیه سازی کنترلر هوشمند مبتنی بر الگوریتم ژنتیک جهت ردیابی نقطه توان ماکزیمم یک سیستم خورشیدی منفصل از شبکه

سیستمهای فتوولتائیک دارای مشخصه توان غیرخطی و بازده نسبتا پایینی هستند که جهت احصا حداکثر توان سیستم ردیابی کننده نقطه حداکثر توان امری ضروری است. تاکنون روشهای بسیاری برای ردیابی نقطه بیشنه توان (MPPT) پیشنهاد گردیده است که این روشها از نظر پیچیدگی، سرعت همگرایی، هزینه و سخت افزار پیاده سازی با هم تفاوت دارند. در میان روشهای پیشنهاد شده، استفاده از روش های هوشمند نظیر الگوریتم های فراابتکاری مورد توجه بوده و جایگزین روشهای متداول نظیر اغتشاش و مشاهده (P&O) و هدایت افزایشی شدهاند. لذا در این مقاله از الگوریتم ژنتیک به دلیل سرعت بالای همگرایی، عدم نیاز به مشتق گیری و توانایی آن در حل مسائل پیچیده بهینه سازی استفاده شد. به منظور افزایش سطح ولتاژ پنلهای خورشیدی از مبدل DC/DC بوست (افزاینده) استفاده شد و همچنین به منظور تامین بارهای الکتریکی سایت مورد نظر از ساختار اینورتر چندسطحی پل H به دلیل بازدهی بالاتر و اعوجاج هارمونیکی کمتر در ولتاژ خروجی استفاده شد.

کلیدواژه ها:

ردیابی کننده توان ماکزیمم ، الگوریتم ژنتیک ، منفصل از شبکه ، الگوریتم اغتشاش و مشاهده ، MPPT