تاثیر فعالیت بدنی منظم بر تغییرات سطوح سرمی نیتریک اکساید و برخی شاخص های متابولیکی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو

مقدمه : یکی از پیامدهای دیابت، اختلال درروند آنژیوژنز است. فعالیت بدنی نیز در بهبود این اختلال نقش بسزایی دارد، لذا هدف از این پژوهش، تاثیر فعالیت منظم بدنی بر تغییرات سطوح سرمی سرمی نیتریک اکساید و برخی شاخص های متابولیکی در زنان مبتلا به دیابت نوع دو بود.روش پژوهش: در این پژوهش نیمه تجربی با طرح پیش آزمون- پس آزمون روی 24 زن دیابتی نوع دو با میانگین سنی 44/84 ± 2/62 سال انجام شد که به طور تصادفی به دو گروه کنترل و تمرین تقسیم شدند. مداخله تمرینی شامل 8 هفته تمرین هوازی و با تکرار 3 جلسه در هفته بود. قبل از شروع تمرین و 48 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی، سطوح سرمی نیتریک اکساید و شاخصهای متابولیک اندازه گیری شد. تحلیل آماری با روش آنالیز واریانس اندازه گیری مکرر با استفاده از نرم افزار SPSS24 انجام شد .P=0/05یافته ها: هشت هفته تمرین هوازی سبب افزایش معنادار در سطوح سرمی نیتریک اکساید P=0/01 نسبت به گروه کنترل شد. همچنین فعالیت منظم بدنی سبب کاهش معنادار در گلوگز ناشتا P=0/02و هموگلوبین گلیکوزیله P=0/001در این افراد شد.کاهش وزن، معنادار نبودP=0/09 نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرین هوازی منظم با شدت متوسط با بهبود سطوح سرمی شاخص های مرتبط با آنژیوژنز و شاخص های متابولیکی می تواند اثر محافظتی در برابر مشکلات عروقی در بیماران مبتلا به دیابت نوع دو داشته باشد.

کلیدواژه ها:

دیابت نوع دو ، نیتریک اکساید ، شاخص های متابولیک ، تمرین