نقش سرمایه های روانشناختی، معنویت و دینداری در پیش بینی رضایتمندی از زندگی زنان سرپرست خانواده

زمینه مسئله: انتقال ناگهانی سرپرستی از شهور به زن، باعث به وجود آمدن رشته ای از ناامنی و وظایف مضاعف شامل از دست دادن درآمد، تربیت فرزندان و ایفای نقش دوگانه (پدر و مادری) برای زنان می شود و این مشکلات باعث تاثیر منفی روی سلامت، رضایت و کیفیت زندگی زنان شده و مشکلات روان شناختی متعددی ایجاد می کند. هدف: این مطالعه با هدف نقش سرمایه های روان شناختی، معنویت و دینداری در پیش بینی رضایتمندی از زندگی زنان سرپرست خانواده انجام شد. روش: پژوهش حاضر با توجه به هدف از نوع مطالعات کاربردی و از لحاظ شیوه جمع آوری داده ها و تحلیل، از روش توصیفی و از نوع طرح های همبستگی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد امام خمینی (ره) استان لرستان می باشد که حداقل دارای یک فرزند باشند. در این پژوهش، پرسشنامه ها و خرده مقیاس های آن ها و همچنین احتمال مخدوش بودن تعدادی از آنها (پنج درصد) پس از جمع آوری داده ها 150 نفر درنظر گرفته شد و نفرات مذکور از طریق پرسشنامه های سرمایه روان شناختی مک گی (2011)، پرسشنامه معنویت و دینداری گلاک و استارگ (1965) و رضایتمندی از زندگی دینر و همکاران (1985) پژوهش مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین مولفه های سرمایه روان شناختی، معنویت و دینداری با رضایتمندی از زندگی رابطه معناداری وجود داشت. همچنین ضریب رگرسیون نشان داد که مولفه های تاب آوری، خودکارآمدی، امید، معنویت و دینداری به طور معناداری قادر به پیش بینی رضایتمندی از زندگی بودند (P≤0/001). پایین بودن عامل تورم واریانس هم نشان دهنده میزان هم خطی پایین بین متغیرهای پیش بین بود. نتیجه گیری: سرمایه های روان شناختی از جمله متغیرهای پیش بین رضایتمندی از زندگی است، اما این عامل با کمک متغیر معنویت و دینداری می تواند پیش بینی کننده قوی برای متغیر رضایت از زندگی باشد.

کلیدواژه ها:

سرمایه های روان شناختی ، معنویت ، دینداری ، رضایتمندی از زندگی ، زنان سرپرست خانواده