تحلیل ابعاد ساختاری منش ورزشی در بازیکنان لیگ برتر هندبال کشور

سال انتشار: 1394
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 804

نسخه کامل این مقاله ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

SASM02_107

تاریخ نمایه سازی: 22 تیر 1399

چکیده مقاله:

مقدمه: توجه به جوانب مختلف عملکردی شخصیت های ورزشی در هنگام مسابقه و تمرین می تواند زمینه ی علمی نوینی را در خصوصروانشناسی محیط کار ایجاد کند (واگنسون و همکاران، 2016). بطوریکه بنا به مطالعات صورت گرفته، شرکت در فعالیت های ورزشی ارتقا منش ورزشی را موجب می شود (کرمی، 1392). از این رو هدف از پژوهش حاضر بررسی منش ورزشی هندبالیست های لیگ برتر کشور می باشد.روش شناسی: این تحقیق، بر حسب هدف کاربردی، از حیث نوع، جز مطالعات توصیفی از طبقه همبستگی بوده که بر مبنای تحلیل ماتریسکوواریانس تحلیل عاملی به اجرا درآمد. جامعه آماری پژوهش را کلیه هندبالیست های حرفه ای مرد حاضر در مسابقات لیگ برتر کشور(1392-139)، تشکیل دادند که از بین آن ها طبق جدول تعیین حجم نمونه تعداد 95 نفر مرد به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. همچنین برای گردآوری داده ها از پرسشنامه استاندارد منش ورزشی نورتز (2009) (MSOS) بهره گرفته شد. یافته ها: با توجه به طبیعی بودن توزیع داده ها (P> 0/05)، نتایج نشان داد که تفاوت بین میانگین رتبه های مشاهده شده در 5 مولفه تعهد به ورزی (x=4/21)، احترام به روابط اجتماعی (x=3/83)، احترام به قوانین و مسئولین (x=3/84)، احترام به حریف (x=3/28)، و عدم رویکرد منفی در جهت عملکرد ورزشی (x=2/89)، معنادار است. همچنین یافته ها نشان داد که منش ورزشی از جایگاه ارزشمندی در بین هندبالیست های لیگ برتر ایران برخوردار است و سوالات منش ورزشی در کل 55/41 درصد از کل واریانس پرسشنامه را شامل می شوند. همچنین با توجه به شاخص ها و خروجی ها مقدارهای معنی داری (t-value) برای پنج مولفه منش ورزشی می توان گفت که داده ها نسبتا با مدل منطبق هستند و شاخصهای ارائه شده نشان دهنده این موضوع هستند که در مجموع مدل ارائه شده مدل مناسبی است و داده های تجربی اصطلاحا به خوبی با آن منطبق می باشند.نتیجه گیری: با عنایت به نتایج و برمبنای جایگاه ارزشمند منش ورزشی در بین هندبالیست های حرفه ای شاید بتوان به این نتیجه کلیرسید که منش ورزشی بیشتر از طریق ادراک و تاثیرپذیری مستقیم افراد از تعاملات موجود در محیط ورزشی و عوامل و افراد اطراف آن متاثرمی شود و آموزش های غیر مستقیم و غیرقابل لمس دانشگاهی کمتر در آن نقش دارند. بطوریکه مارتنز (1987) بیان می کند، ورزشکارانبیش از آنچه آن چیزی شوند که مربیانشان می خواهند، آن چیزی می شوند که مربیانشان آنگونه اند. لذا با توجه به اینکه ورزش موجبساختن شخصیت می شود، ورزشکار در کنار هم تیمی های خود و در جریان یک رقابت تلاش می کند تا مطابق سبک مورد قبول تیم و همبازی های خود رفتار کند و این موضوع در توجیه نوع تعاملات بین ورزش ها، اهمیت توجه به سنجش قابلیت های منش ورزشی ورزشکارانهندبال را بیش از پیش روشن می سازد.

نویسندگان

مهدی طالب پور

دانشیار مدیریت ورزشی دانشگاه فردوسی مشهد

وحید ساعت چیان

استادیار مدیریت ورزشی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)

بهادر عزیزی

کارشناس ارشد مدیریت ورزشی دانشگاه بین المللی امام رضا (ع)