رابطه بین هوش معنوی و رضایت شغلی مربیان ژیمناستیک آموزش و پرورش شهر تهران

مقدمه: رضایت شغلی به عنوان یک نگرش مهم در تحقیقات سازمانی مطرح شده است.رضایت شغلی میتواند کاهش غیبت و ترکخدمت و افزایش بهرهوری کارکنان و غیره را بدنبال داشته باشد. در سال های اخیر محققان به دنبال شناسایی متغیرهای جدیدیهستند که با رضایت شغلی ارتباط دارند یا بر آن تاثیر می گذارند. در همین رابطه ، تحقیق حاضر با هدف بررسی رابط متغیر هوشمعنوی بعنوان متغیر جدید با رضایت شغلی پرداخته است. هوش معنوی چارچوبی است برای تشخیص و سازماندهی تواناییها و مهارت-های مورد نیاز برای تطبیق و استفاده از معنویت در محیط کار.روش شناسی : تحقیق:برای انجام این تحقیق که توصیفی از نوع پیمایشی می باشد تعداد 123 پرسش نامه در بین مربیان فعالژیمناستیک که با روش تصادفی بعنوان نمونه در آموزش و پرورش تهران انتخاب شده بودند، توزیع و سرانجام 107 پرسش نامه از آناندریافت گردید .از آمار توصیفی و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون) برای تجزیه تحلیل داده ها استفاده شد.یافته ها: نتایج تحقیق نشان داد که رابطه مثبتی بین متغیر هوش معنوی و رضایت شغلی وجود دارد. بر اساس این نتایج ، میزان ضریبهمبستگی بین هوش معنوی و رضایت شغلی برابر با 47% و ضریب رگرسیون نیز نشان داد که در بین ابعاد هوش معنوی ؛ آگاهی متعالیبا 34 % بیشترین تاثیر را بر رابطه رضایت شغلی داشته است.بحث ونتیجه گیری: از آنجا که متغیر هوش معنوی قابل پرورش است ، سازمان میتواند از طریق ایجاد بستر مناسب و حمایت ازکارکنان، آنها را در زمینه بالابردن هوش معنوی یاری دهدو میتوان انتظار داشت که بالا بودن هوش معنوی در فرد بخشی از میزانرضایت شغلی در فرد را که در ارتباط با عوامل محیطی و فردی است تبیین نماید.

کلیدواژه ها:

آگاهی متعالی ، رضایت شغلی ، هوش معنوی ، مربی