محور مقاله: کیفیت خاک و مدیریت پایدار- تاثیر برخی اصلاح کننده ها بر آب گریزی و پایداری ساختمان خاک

یکی از روش های حفاظت خاک، استفاده از اصلاح کننده ها است که پایداری خاکدانه ها را از طریق کاهش پراکندگی رس ها و افزایشنیروهای چسبندگی بین ذرات خاک افزایش می دهد. بنابراین کاربرد اصلاح کننده ها باعث بهبود شرایط فیزیکی خاک شده و در نتیجه موجبافزایش رشد گیاه می شود. در پژوهش حاضر اثر 4 نوع اصلاح کننده در دو غلظت (10 و 20 میلی گرم بر لیتر) بر شاخص آبگریزی، جذب پذیریآب، جذب پذیری اتانول، زاویه تماس آب خاک و درصد خاکدانه های پایدار در آب (WSA) دو نوع خاک (لوم رسی و لوم شنی) بررسی شد. نتایجنشان داد اصلاح کننده های ارتوفسفات و پلی اکریل آمید بر شاخص آبگریزی و زاویه تماس آب- خاک اثرگذار بودند. همچنین اثر بافت خاک و برهم کنش غلظت و نوع اصلاح کننده بر درصد خاکدانه های پایدار معنی دار شد به طوری که بیشترین مقدار WSA در خاک لوم رسی و کمترینمقدار آن مربوط به خاک لوم شنی بود. اثر برهم کنش خاک × غلظت، خاک× اصلاح کننده، غلظت × اصلاح کننده و خاک × غلظت × اصلاح کننده بر جذب پذیری آب و اتانول و شاخص آبگریزی در سطح 1 درصد معنی دار بود.

کلیدواژه ها:

اصلاح کننده ، جذب پذیری آب ، جذب پذیری اتانول ، آبگریزی خاک