محور مقاله: کیفیت خاک و مدیریت پایدار خاک- ارزیابی شاخص های پایداری خاک در سه کاربری مرتعی، زراعی و باغی سمنان

پایداری خاک شاخصی ضروری برای مدیریت پایدار اراضی است و به ویژگی های فیزیکی، شیمیایی و بیولوژیکی خاک بستگی دارد. برایبررسی پایداری خاک در مزارع، باغات و مراتع مزرعه آموزشی مرکز تحقیقات و آموزش کشاورزی سمنان از شاخص پایداری (SI) و روش رتبه بندیتجمعی (CR) استفاده شد. به این منظور، اقدام به حفر و تشریح خاکرخ و نمونه برداری از افق های سطحی عرصه های منتخب گردید. با اندازه گیری 12ویژگی مهم و موثر در کیفیت فیزیکی خاک، مقادیر شاخص های مذکور در هر یک از اراضی محاسبه و تاثیر نوع کاربری بر پایداری خاک مقایسه شد.بررسی نتایج نشان داد که شاخص پایداری در لایه سطحی اراضی زراعی بیشتر از اراضی باغی و مرتعی است. این امر نشان دهنده تاثیر کشت و کار ونقش مثبت مواد آلی در افزایش پایداری خاک است. روش رتبه بندی تجمعی نیز مزارع را در وضعیت پایدارتری نسبت به دیگر بهره برداری ها طبقه بندینمود. بین مقادیر SI با CR در لایه سطحی همبستگی معنی دار منفی در سطح یک درصد مشاهده شد. نتایج این پژوهش می تواند در انتخاباستراتژی های مدیریتی و نظارت بر تغییرات پایداری خاک توسط مجریان بخش کشاورزی موثر باشد.

کلیدواژه ها:

کشاورزی پایدار ، کیفیت خاک ، مدیریت اراضی