چگونه توانستم پرخاشگری امیر پارسا دانش آموز پایه چهارم را با ایجاد روش عاطفی و خلاق کاهش دهم

موضوع پرخاشگری دانش آموزان موضوعی است که در رابطه با آن پژوهش های زیادی نگارش می شود. همچنین در رابطه با موضوع روش تربیت عاطفی و خلاق و بررسی روابط و تاثیرات آنها بر روی هم نیز جای بسی تامل است. پژوهش گران در رشته آموزش ابتدایی همواره بررسی های علمی و پژوهشی خود را در این رابطه در معرض مخاطبین این رشته قرار داده اند. دراقدام پژوهی حاضر نیز تلاش شده است که این موضوع بیشتر و دقیق تر بسط داده شود. به طوری که دانش آموز پرخاشگر به نام امیرپارسا در پایه چهارم به کمک این روش بهبود یابد. روش پژوهش به صورت اقدام پژوهی و فیش برداری و استفاده از منابع نظری و تئوری درباره پرخاشگری دانش آموزان و روش تربیت عاطفی و خلاق بوده است. جامعه آماری در رابطه با تحقیق و پژوهش از آنها عبارت بود از کلیه دانش آموزانم که در مدرسه ما حضور داستند. داده ها پس از گردآوری تنظیم و تجزیه و تحلیل داده ها از طریق روش کوواریانس صورت گرفت. یافته اهی اقدام پژوهی نشان می دهد که فاکتورهای مورد بحث ارتباط عمیق و غیرقابل اجتنابی با هم دارند و رابطه معناداری بین داده های پژوهش وجود دارد. با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت نظرات پژوهشگران رشته آموزش ابتدایی پیرامون مقوله های ارائه شده در این رابطه کاملا صحیح و مبتنی بر واقعیت است. از این رو پیشنهاد می شود مباحث پرخاشگرری دانش آموزان و روش تربیت عاطفی و خلاق در مراکز آموزش عالی و تحصیلات تکمیلی مطرح گردد و نتایج تحقیقات به صورت پروپوزال های نظری ارائه گردد.

کلیدواژه ها:

پرخاشگری ، دانش آموزان ، روش تربیت عاطفی و خلاق ، آموزش ابتدایی