بررسی نقش و جایگاه پدر در تربیت فرزند در الگوی اسلامی ایرانی

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش و جایگاه پدر در تربیت فرزند می باشد. تربیت مفهومی است که معمولا با اصطلاح رشد دادن و رشد کردن همراه است. بنابراین اصل تربیت باید همراه با اصولی باشد تا همه ی جوانب رشد را به همراه داشته باشد تا متربی کاملا از تربیت صحیح بهره مند شود و مسیر رشد و شکوفایی را زیر سایه ی تربیت صحیح به کمک مربیان طی کند. پژوهش حاضر از نوع کیفی به شیوه اسنادی و با رویکرد تفسیر متونو تحلیل منابع دسته اول و دوم صورت گرفته است. بررسی نشان می دهد پدرها می توانند به شیوه ای بر فرزاندان تاثیر بگذارند که مادرها نمی توانند، بویژه در زمینه های روابط با دوستان و موفقیت تحصیلی. هنگامی که پدر از احساسات فرزندانش با خبر است و می کوشد تا به آنها در حل مسائلشان کمک کند، بچه ها در مدرسه و ارتباط با دیگران موفق تر هستند. بعکس پدری که نسبت به عواطف فرزاندانش خشن، ایرادگیر یا بی اعتناست، می تواند تاثیر بسیار منفی بر آنها بگذارد.

کلیدواژه ها:

پدر ، تربیت ، تربیت اجتماعی