کاربرد روش تحلیل تماتیک در شناسایی قابلیت های معنایی تجربه شده حین حرکت روزمره در محیط انسان ساخته

تحلیل تماتیک، به عنوان روشی کیفی در تحلیل داده­ها مورد استفاده پژوهشگران حوزه­های مختلف، به­ویژه روانشناسی و جامعه شناسی بوده است. این روش کمتر مورد توجه پژوهشگران حوزه معماری و شهرسازی قرار گرفته است. این در حالی است که روش­هایی نظیر تحلیل تماتیک با دسته­بندی الگوهای معنا از دل مجموعه داده­ها، به شناخت درک کاربران از محیط، که شکل دهنده رابطه ایشان با محیط است کمک­ می­کند. مقاله پیش رو با ارائه پژوهشی انجام شده با روش تحلیل تماتیک، ضمن معرفی آن بعنوان روشی انعطاف پذیر، نحوه کاربرد آن را در پژوهش­های حوزه محیط ساخته شده تبیین می­نماید. پژوهش مذکور، در جستجوی قابلیت­های معنایی تجربه شده توسط باشندگان در فضا، به این پرسش پاسخ می­دهد که هنگام حرکت در محیط ساخته شده چه ابعادی از معنا دریافت می­شود پژوهش حاضر، پژوهشی کیفی با رویکرد مردم نگاری پدیدارشناسانه است که در آن دانشجویان و کارکنان یک مجموعه دانشگاهی حین حرکت در مسیرهای روزانه خود در دانشگاه، به پرسش­های یک مصاحبه عمیق پاسخ داده­اند. حاصل تحلیل تماتیک محتوای مصاحبه­ها، هشت زیر-مقوله قابل جمع بندی ذیل سه مقوله: آسودگی، جذبه و معناداری (قابل فهم بودن) است که معانی که افراد هنگام حرکت بین و درون ساختمان­ها تجربه می­کنند توضیح می­دهد.

کلیدواژه ها:

تحلیل تماتیک ، معنا ، محیط انسان ساخت ، حرکت