بررسی کیفر شناسی مراقبت های پس از خروج زندانیان در پیشگیری از تکرار جرم

مهار پدیده ی بزهکاری دغدغه ی اصلی همه کسانی است که به نوعی با بزهکاری در ارتباط هستند. با افزایش نرخ تکرار جرم و همچنین آشکار شدن ناکارآمدی زندان در تحقق اصلاح مجرمین، مرحله ی پساکیفری در راستای بازپروری مجرمان مورد توجه قرار گرفت. به طور کلی پیش گیری از تکرار جرم و لزوم حمایت از اقشار آسیب دیده، اتخاذ تدابیر مراقبت بعد از اعمال کیفر بر مجرمان را توجیه می نماید. زندانیان علاوه بر مشکلات و معضلاتی که در طول گذراندن دوره حبس خود در درون زندان ها با آن ها مواجه هستند، پس از خاتمه یافتن دوره ی حبس وآزادی از زندان ها نیز با معضلات عدیده ای مواجه می شوند که بعضا از مواردی که در داخل زندان با آن ها دست و پنجه نرم کرده اند، جدی تر و شدیدتر می باشند. فقر (فرهنگی و مالی) و همچنین بیکاری از جمله عوامل اصلی گرایش به بزه در ایران و سراسر جهان، بویژه در میان جوانان محسوب می شود. بنابراین توجه به مسائل معیشتی، حرفه آموزی و رفتار درمانی برای مددجویان در طول دوره محکومیت آنان در داخل زندان ها می بایست در کانون توجه مددکاران اجتماعی و سیاست گذاران قرار گیرد. اگرچه اقدامات و فعالیت های اداره مراقبت بعد از خروج از سازمان زندان ها در طول دو دهه ی اخیر تاثیرات قابل توجهی در اصلاح و تربیت زندانیان در سراسر کشور و بازگردانیدن آن ها به آغوش جامعه و زندگی سالم داشته اما لازم است طرح هایی اجرا شود که براساس آن مجرمین ضمن تغییر رفتار و تعدیل شدن به یک فرد سالم و سازگار با جامعه، به نیروی تولیدگر و خلاق بدل شوند و بتوانند در مسیر توسعه کشور مفید واقع شوند. بنابراین وجود مرکزی که بتوان مجرمین آزاد شده از زندان را به نیروی سازگار با جامعه، خلاق، مبتکر و مشارکت جو تبدیل کند ضروری است.

کلیدواژه ها:

مراقبت ، کیفرشناسی ، زندانیان ، جرم