بررسی رابطه سبک دلبستگی، احساس گناه و شفقتورزی به خود با رضایت جنسی زنان متاهل شاغل در آموزش و پرورش غرب تهران

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه سبک دلبستگی، احساس گناه و شفقت ورزی به خود با رضایت جنسی زنان متاهل شاغل آموزش و پرورش در غرب تهران انجام پذیرفته است. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش را زنان متاهل شاغل در آموزش و پرورش غرب تهران تشکیل میدهند، که از میان آنها 256 نفر به روش نمونه گیری خوشه-ای چندمرحله ای انتخاب شدند . برای جمع آوری داده های پژوهش از پرسشنامه های رضایت جنسی لارسون (1988)، احساس گناه علوی (1385)، سبکهای دلبستگی کولینز و رید (1990 ) و مقیاس شفقت ورزی به خود نف (2003) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از روشهای آماری توصیفی و استنبای (تحلیل رگرسیون به روش همزمان و همبستگی پیرسون) در نرمافزار spss24 استفاده شد. نتایج حاکی از آن است که بین سبک دلبستگی، احساس گناه و شفقتورزی به خود با رضایت جنسی رابطه معناداری وجود دارد؛ اما فقط متغیر شفقت ورزی به خود قادر به پیش بینی رضایت جنسی در زنان متاهل است. نتایج همبستگی پیرسون نشان داد بین سبک دلبستگی دوسوگرا و رضایت جنسی، احساس گناه و رضایت جنسی رابطه منفی و معناداری وجود دارد؛ رابطه بین مهربانی، انسانیت و ذهن آگاهی (از مولفه های شفقت ورزی به خود) با رضایت جنسی مثبت و معنادار به دست آمد. با توجه به اینکه رضایت جنسی یکی از عوامل مهم خوشبختی در زندگی زناشویی محسوب میشود و رضایتبخش نبودن آن احساس ناکامی را به همراه خواهد داشت، لذا توجه به سبکهای دلبستگی، احساس گناه و ارتقاء شفقت خود، در زنان باید در راس برنامه های مشاوره های قبل از ازدواج قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

رضایت جنسی ، سبک دلبستگی ، شفقت خود ، احساس گناه