زیست چینه نگاری، ریزرخساره ها و محیط رسوبی رسوبات الیگومیوسن بر مبنای فرامینیفرها در زون زاگرس (فارس داخلی و ساحلی)

سازند آسماری به سن الیگومیوسن یکی از مهم­ترین مخازن هیدروکربوری در خاورمیانه است. به منظور تعیین مشخصات بیواستراتیگرافی، انواع رخساره­ها و محیط­های رسوبی دو برش چینه­شناسی در ناحیه فارس داخلی (برش فیروزآباد) با ضخامت 270 متر و ناحیه فارس ساحلی (برش بستک) با ضخامت 286 متر انتخاب شد. در هر دو برش سازند آسماری به طور عمده از سنگ­آهک و سنگ­آهک مارنی تشکیل شده است. بر اساس فرامینیفرهای بنتیک 4 بیوزون با سن الیگوسن (روپلین- چاتین) تا میوسن (آکیتانین) تعیین شدند. تجزیه و تحلیل رخساره­ها منجر به شناسایی 12 رخساره متعلق به گروه­های رخساره­ای رمپ داخلی (پهنه جزرو مدی و لاگون)، رمپ میانی (شول) و رمپ بیرونی (دریای باز) شد که در یک رمپ کربناته هموکلینال با شیب ملایم مربوط به محدوده زمانی روپلین تا آکیتانین نهشته شده­اند. ارزیابی فراوانی رخساره­ها نشان می­دهد که گروه رخساره­ای رمپ بیرونی بیش­ترین فراوانی را در برش فیروزآباد دارد و گروه رخساره­ای رمپ داخلی بیش­ترین گسترش را در برش بستک دارا می­باشد. نتایج نشان می­دهد که در زمان نهشته شدن سازند آسماری عمق حوضه از فارس داخلی (برش فیروزآباد) به سمت فارس ساحلی (برش بستک) عمیق­تر شده است.

کلیدواژه ها:

الیگومیوسن ، ریزرخساره ، زیست چینه نگاری ، سازند آسماری