تبیین روان شناختی روشنفکران در جنبش مشروطه ایران: مطالعه موردی طالبوف تبریزی

ایران در قرن سیزدهم کشوری بود عقب مانده با اقتصاد معیشتی و جمعیتی کم که بیشتر آنها ساکن روستا و یا عشایر بودند. ایرانیان در چنین شرایطی با دنیای وسوسه انگیز غرب صنعتی و پیشرفته روبرو می شوند با ارزشها و آرمانهای جدید به جلوداری روشنفکران که کشور خود را ویرانهای می بینند ورای تحمل بشری. اختلاف بین سطح انتظارات و خواسته های ایرانیان با تواناییهای واقعی آنان، باعث بوجود آمدن احساس محرومیت و در نتیجه نارضایتی در میان آنان شد. این نارضایتی بوجود آمده میتوانست عامل مهمی در شکل گیری جنبش مشروطه و مشروطه خواهی در ایران باشد. از این رو تلاش گردید با توجه به چارچوب نظری اتخاذ شده از نظریه محرومیت نسبی به تبیینی روانشناختی از جنبش مشروطه در حوزه اندیشه با استفاده از روش تحلیل محتوا دست یابیم. با بررسی گروه روشنفکران به طور عام و مطالعه موردی طالبوف تبریزی به اثبات فرضیه فوق پرداختیم.

کلیدواژه ها:

جنبش مشروطه ، محرومیت نسبی ، روشنفکران ، طالبوف تبریزی