ارزیابی معماری بومی با معماری مدرن و تاثیر آن بر سبک زندگی و گام به سوی توسعه پایدار (مطالعه موردی: مشهد)

یکی از مهم ترین عواملی که بر ساخت مسکن انسانی تاثیر دارد،خصوصیات اقلیمی و شرایط آب و هوایی است.به طوری که بررسی تاثیر این عناصر و نتیجه آن بر معماری، امری غیرقالل انکار است. با توجه به اینکه خانه های تاریخی سند هویت هر شهر و نشان دهنده تاریخ، فرهنگ و قدمت آن هستند. مشهد نیز از این امر مستثنی نیست؛ حرم مطهر امام هشتم به عنوان مکانی مقدس و تاریخی، نقش مهمی در تجلی فرهنگ شهر از بعد تاریخی و سیل به سوی معماری پایدار دارد. با پیشرفت های تکنولوژی در عرصه معماری، معماری بومی اقصی نقاط دنیا که با توجه به طبیعت و محیط پیرامون خود شکل می گرفت و همساز با اقلیم سر بر می افراشت، به دست فراموشی سپرده شد. رویدادهای تاریخیو مذهبی به مثابه زمینه ای تاریخی، فرهنگی قابلیت معنادهی به فضا را در فرایند مکان سازی دارند. معماری و شهرسازی میتواند ارتباطات را گسترش داده یا مانعی بر گسترش آن، و همچنین موجب بروز روحیه شادی و نشاط یا غم و افسردگی شود. در سالهای اخیر حرکت ساخت و سازهای مدرن و بحث معماری پایدار در مشهد شتاب بیشتریگرفتهاست.براساس چشمانداز مشهد در سال 1400 این شهر به شهری مدرن با معماری اسلامی مدرن تبدیل خواهد شد که سالانه باید از 30 میلیون زائر ایزانی و 2 میلیون نفر گردشگر خارجی پذیرایی کند که معماری به کار رفته در ساخت و سازهای مدرن در مشهد، نخستین چیزی است که به چشم می آید و چهره شهر از آن معماری بومی ایرانی خود بواسطه معماری زیبای حرم امام رضا (ع) فاصله گرفته و از آنجا که بین معماری و فرهنگ و زندگی مردم رابطه ای مستقیم وجود دارد نوع زندگی مردم نیز دجار این تغییر شده است.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، معماری بومی ، معماری مدرن ، مشهد ، زندگی مردم