تاثیر سیلیکات پتاسیم بر ویژگی های رشدی، فیزیولوژی و بیوشیمیایی شمعدانی معطر (Pelargonium graveolens) در شرایط تنش شوری

این پژوهش به منظور بررسی تاثیر سیلیکات پتاسیم بر واکنش گیاه شمعدانی معطر به تنش شوری در سال 1393 انجام شد. آزمایش به صورت گلدانی، آبکشتی (هیدروپونیک) درون ماسه و بر پایه فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی شامل چهار واحد آزمایشی و هر واحد شامل 9 ترکیب تیماری و درمجموع 36 گلدان انجام شد. عامل ها شامل شوری ناشی از کلرید سدیم با ایجاد سه سطح هدایت الکتریکی 8/1 (ناشی از محلول غذایی به عنوان شاهد، بدون کلرید سدیم)، 4 و 6 دسی زیمنس بر متر و کاربرد هفتگی سیلیکات پتاسیم در سه سطح 0، 5/0 و 1 میلی مولار بود. نتایج نشان دادند، با افزایش شوری، فراسنجه (پارامتر)های رشد گیاه، میزان اسانس، محتوای نسبی آب و فعالیت آنزیم های کاتالاز و پراکسیداز کاهش یافت درحالی که میزان مالون دی آلدئید، نشت الکترولیت ها و میزان پرولین افزایش یافتند. سیلیکات پتاسیم در بهبود رشد و ویژگی های بیوشیمیایی گیاه در شرایط شوری موثر بود. همچنین با افزایش سطح شوری میزان سدیم افزایش پیدا کرد و میزان پتاسیم کاهش یافت و کاربرد سیلیکات پتاسیم باعث کاهش سدیم و افزایش پتاسیم  در اندام های هوایی گیاه شد. در بیشتر ویژگی ها از جمله سطح برگ، وزن تر و خشک گیاه کاربرد سیلیکات پتاسیم با غلظت 1 میلی مولار عملکردی همانند به شاهد را نشان داد. به طورکلی نتایج نشان داد، افزایش شوری باعث تشدید تنش شده و کاربرد هفتگی سیلیکات پتاسیم به ویژه با غلظت 1 میلی مولار باعث کاهش تاثیر تنش شد.

کلیدواژه ها:

اسانس ، پتاسیم ، پراکسیداز ، پرولین ، سیلیسیم ، سدیم ، کاتالاز