موانع رشد و پویایی علوم انسانی در ایران

مقاله حاضر با استفاده از رویکردهای کلاسیک در جامعه شناسی علم، و ادبیات جامعه شناسی علم در کشورهای در حال توسعه، تلاش دارد پدیده کم رشدی نظام » علوم انسانی در ایران راازنظر جامعه شناختی تب یین ک ند. از آنجا که در ایران مهم ترین منبع مصرف و گاه تولید علم است ، لذا محور مقاله حاضر « دانشگاهی مطالعه عوامل کم رشدی علوم انسانی در مراکز دانشگاهی است. پیش فرض این مقاله، وجود موانعی در درون نظام دانشگاهی کشور است که خود تحت تأ ثیر عواملی در خارج از نظام دانشگا هی قرار دارند . در حقیقت، حضور تأ ثیرات متغیرهای خرد درونِ فضای علم در سطح دانشگاهها و ب ه ویژه در سطح رفتار علمی اساتید و پژوهشگران، ناشی از حض ور تأ ثیرات ساختاریِ کلان است که منجر به کم رشدی علوم انسانی در مراکز دانشگاهی ایران شده است. ادعای طرح شده در این مقاله عبارت است از اینکه موانع رشد علوم انسانی درکشور را م ی توان به دو دسته تقسیم کرد : عوامل برون نهاد علم که در سطح ساختاریِ کلان عمل می کنند و آنها را می توان در قالب حضور ارزش ها و هنجارهایِ فرهنگ بومی در فضای دانشگاهها ، خط مشی و سیاست ناکار آمد دانشگاهی، نبود نگاه ابزاری به علوم انسانی و وجود فضای غیر دموکراتیک برای رشد ارزش های حامی علوم انسانی ،شناسایی کرد