بررسی و تحلیل وضعیت شاخص های کمی و کیفی مسکن شهری (مورد مطالعه: شهر خوانسار)

مسکن به عنوان یکی از نیازهای اولیه انسان همواره مورد توجه بوده است و این مسیله در شهرها که با رشد شدید جمعیتی مواجه بوده اند به عنوان یکی از مسایل مهم پیش روی مدیریت شهری و دولت مطرح می باشد. ضعف مدیریت اقتصادی، نداشتن برنامه ریزی مسکن و رشد شتابان جمعیت شهرنشین، تامین مسکن را در کشور ایران به یک معضل تبدیل کرده است؛ از این رو، توجه به مسایل و مشکلات و ارتقای وضعیت کمی و کیفی مسکن می تواند برنامه ریزی و تصمیم گیری را در این بخش تسهیل نماید. هدف اساسی این پژوه بررسی و تحلیل وضعیت شاخص های کمی و کیفی مسکن شهری در شهر خوانسار در استان اصفهان می باشد که می توان آن را از نوع توصیفی تحلیلی و کاربردی است. جمع آوری اطلاعات با استفاده زا روش اسنادی کتابخانه ای و مطالعات میدانی با ابزار پرسشنامه انجام گردیده است که به روش نمونه گیری کوکران تعداد آن 384 نفر برآورد گردیده است که جهت سهولت محاسبات 400 نفر در نظر گرفته شده است. تجزیه و تحلیل اطلاعات با استفاده از روش تحلیل یکپارچه تاپسیس انجام گردیده است که نتایج بدست آمده نشان می دهد رضایتمندی از وضعیت شاخص های کمی و کیفی مسکن در سطح شهر خوانسار در حد متوسط می باشد. بعلاوه نتایج بدست آمده نشان می دهد که وضعیت شاخص های کیفی مسکن نسبت به شاخص های کمی در وضعیت نامناسبی قرار دارد.

کلیدواژه ها:

مسکن ، پایداری ، شاخص های کمی و کیفی ، رضایتمندی ، شهر خوانسار