انعکاس مضامین شاهنامه بر سفالینه های دوران سلجوقی

با بررسی نقوش سفالینه های سلجوقی، صرف نظر از نقوش تزیینی و نمادین، نقوش بسیارینیز وجود دارند که راوی آمالی فراتر از تزیین صرف می باشند و گویی به دنبال روایتی مفهومیو معنایی هستند. این مقاله در پی ریشه یابی و تبیین دلیل بروز چنین نقوشی بر سفالینه هایدوران میانی اسلامی، به ویژه، دوره سلجوقی است. رویکرد پژوهش بر اساس مطالعات تاریخی وتطبیقی است. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی- تحلیلی و با استفاده از ابزار کتابخانه ایاست. مطالعه نقوش سفالینه ها در این دوره، از این جهت مهم است که کتب اندکی از دورهسلجوقی به دلیل حمله مغولان باقی مانده است. لذا شناخت سیر تکاملی نگارگری ایران دراین دوران تا حد زیادی مرهون سفالینه ها و کاشی های به جا ی مانده می باشد. نتایج حاصلاز این پژوهش نشان می دهد که مضامین ادبی، به ویژه، شاهنامه فردوسی دارای جایگاهوالایی در آن روزگار بوده و منبع الهام هنرمندان، به ویژه سفالگران و نقاشان قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

هنرا یرانی- اسلامی ، ادبیات فارسی ، شاهنامه فردوسی ، نگارگری ، دوران سلجوقی ، سفال و کاشی