بررسی تاثیر رویکرد سالوتوژتیک در طراحی مراکز درمانی با تکیه بر اصول ارگونومی

طراحی مراکز درمانی با توجه به گستردگی خدمات، طیف وسیع استفاده کنندگان و استانداردهای عملکردی از جمله طراحی های پیچیده محسوب می شود. اصولا اغلب طراحان بر روی حل روابط فضایی متمرکز می شوند و از پرداختن به جنبه های دیگر و به خصوص جنبه های روحی روانی باز می مانند. رویکرد سالوتوژنیک که از اوائل ده ه 80 میلادی مطرح شد با در نظر گرفتن جنبه های روحی روانی افراد، رویکردی جامع به طراحی دارد و از طریق ادراک پذیری، کنترل و مدیریت پذیری و معنی داری محیط سعی می کند به این هدف دست پیدا کند. یکی از عواملی که در یک محیط باعث افزایش کنترل پذیری می شود رعایت اصول ارگونومی می باشد. در این بین مطالعات اندکی بر روی نحوه ارتباط ارگونومی با فضاهای معماری وجود دارد. در این مقاله که تحقیقی تحلیلی توصیفی است از منابع کتابخانه ایی و پایگاه های داده برای جمع آوری اطلاعات استفاده شده است. در این مطالعه پس از بررسی اصول سالوتوژتیک و عوامل ایجاد کننده آن به ارگونومی و مشکلات محیطی ارگونومی مراکز درمانی پرداخته شد و عوامل محیطی مانند نور و رنگ، سر و صدا و شلوغی، تهویه و جانمایی مناسب وسائل، مورد ارزیابی و بررسی قرار گرفت . در پایان به این نتیجه رسیدیم که با رعایت اصول ارگونومی در محیط درمانی سبب افزایش مدیریت و کنترل پذیری افراد و به تبع آن موجب ایجاد حس انسجام می شویم.

کلیدواژه ها:

طراحی مراکز درمانی ، سالوتوژنیک ، مدیریت و کنترل پذیری ، ارگونومی