بررسی روند بارش مرتبط با شرایط سیل و خشکسالی به روش رگرسیون چندکی (مطالعه موردی: مشهد، دوره 1899-2018)

دلیل اصلی عدم قطعیت در تعیین کمبود منابع آبی در آینده، تغییر اقلیم است. به دلیل گرم شدن کره زمین نگرانی هایی در مورد افزایش یا کاهش بارندگی وجود دارد و این مساله برنامه ریزی و مدیریت منابع آب را پیچیده می کند. از این رو بررسی روند بارش از اهمیت بسزایی برخوردار است. روند خطی گزارش شده در ارزیابی های اقلیمی ایران و جهان، منعکس کننده تغییر در میانگین بارش سالانه است. روند میانگین، نمیتواند تغییرات سایر چندک های توزیع، از جمله دم های توزیع (میزان بارش بسیار زیاد و کم) را منعکس کند. در این مطالعه از روش رگرسیون چندکی برای بررسی روند بارش های حدی (سیل و خشکسالی) در مشهد برای دوره ی 2018-1899 استفاده شد. برای این منظور، بعد از کنترل کیفیت و همگن سازی داده ها، داده ها به 4 دوره 30 ساله تقسیم شدند و در هر دوره، دو چندک 95 % و 5% به ترتیب برای نشان دادن وضعیت های بسیار تر و بسیار خشک به کار برده شدند. نتایج نشان داد که از دوره اول تا چهارم، فراوانی بارش های سنگین کاهش و فراوانی بارش های بسیار کم، در فصل های بهار و تابستان افزایش و در فصل های پاییز و زمستان کاهش داشته است، اما روند این بارش ها در فصول و دوره های مختلف، متفاوت است. روند بارش های سنگین در تابستان برای دوره چهارم کاهش معنی دار، در پاییز برای دوره اول کاهش معنی دار و برای دوره چهارم افزایش معنیدار و در زمستان برای دوره اول افزایش معنی داری داشته است

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، تحلیل روند ، بارش ، رگرسیون چندکی