تامین امنیت انسانی در مواجهه با اثرات تغییر اقلیم و مدیریت بارش های حدی با رویکرد جدید مدل سازی جو با استفاده از مدل MPAS-Atmosphere

اقلیم می تواند بر اساس مجموعه ای از کمیت های میانگین گیری شده تعریف شود. این کمیت ها ساختار و رفتار جو، آب کره و یخ کره و سنگ کره را در یک دوره زمانی مشخص می کند. اما اقلیم تحت تاثیر تغییرات زیادی بوده و در آینده هم خواهد بود. بارش یکی از پارامترهای مهم در تعیین اقلیم هر منطقه است. نوسان های بارش طی چند سال اخیر اهمیت توسعه توانایی پیش بینی آن را چه به صورت کوتاه مدت و چه به صورت بلند مدت نمایان ساخته است. نظریه ای جدید در مبحث مدلسازی عددی جو مطرح شده که بتوان شبیه سازی را در مقیاس های مختلف از مقیاس جهانی، منطقه ای و محلی به صورت یکپارچه انجام داد. از جمله این مدل های جدید میتوان به مدل MPAS-Atmosphere اشاره کرد. مدل MPAS-Atmosphere قابلیت اجرا به صورت تمام کره را دارد و شبکه استفاده شده در این مدل قابلیت مقیاس کاهی نرم را برای این مدل ایجاد کرده این قابلیت از ایجاد خطا در روند مقیاس کاهی جلوگیری می کند. در این پژوهش برای اولین بار در کشور برای بررسی عملکرد این مدل، از آن برای شبیه سازی یک سامانه بارشی با استفاده از داده های GFS در منطقه خاورمیانه استفاده شد. خروجی مدل با استفاده از نرم افزار NCL ترسیم شد و نقشه ها مورد بررسی قرار گرفت و با داده های دیده بانی نیز با استفاده از جدول هایتوافقی بررسی شد. نتایج نشانگر آشکارسازی بهینه بارش با استفاده از مدل MPAS-Atmosphere می باشد. در این بررسی مدل MPAS-Atmosphere علاوه بر آشکار کردن بارش های مورد انتظار در منطقه مورد مطالعه ، نوسانات بارش و همچنین خاصیت غیرخطی بارش را هم در سطح منطقه به خوبی آشکار کرد

کلیدواژه ها:

تغییر اقلیم ، بارش ، مقیاس کاهی ، شبکه ، MPAS-Atmosphere