بازشناسی و ارائه الگوی فرایند گفتمانی از رابطه ی فناوری های نوین با معمار ی

فناوری های نوین در معماری، میوه های درخت تنومندی است که ترکیبی از دستاوردهای صنعتی، علمی و نظری آنراتشکیل داده است. به نظر میرسد نبود مبانی نظری مناسب برای جایگاه دهی به مباحث تکنولوژیک در معماری، باعث تنزلجایگاه آن در حد ابزاری شده است. در ادامه، نبود چارچوبی کلان نگر باعث شده است، مباحث تکنوژی در معماری، بهصورت ایزوله و مستقل، مطرح شود. پژوهش حاضر سعی دارد ضمن برقراری ارتباط بین پشتوانه های تکنولوژی در سایرعلوم و معماری، به راهکاری یکپارچه برای ارزیابی جامع نگر از تکنولوژی های مرتبط با معماری دست یابد.و در ادامه،تکنولوژی های وارد شده به معماری را، در یک دسته بندی مبتنی بر پشتوانه های فوق، و در یک قالب یکپارچه قرار دهد .روش تحقیق برای دستیابی به چنین راهکاری، بهره گیری از روش تحلیلی و توصیفی برای گسترش حوزه گفتمانتکنولوژی، از معماری به سایر علوم است. در ادامه، عوامل استحصاء شده به روش مدل سازی ساختا ری-تفسیری ISMارتباط شناسی و در الگوی نهایی، متناسب با اهمیت و وزن پژوهشی شان در تفسیر برگرفته از آثار کتابخانه ای، جایگاه وحوزه نفوذ گرفته اند. بدیهی است ارائه الگوی فرایندی برای این گفتمان، ضمن تعریف مسیر ها و روش های بهره گیری ازفناوری ها به صورت رسمی و سازمان یافته، گامی در جهت تکمیل و ارائه چارچوبی کلان نگر به مقولات مستقل فعلی، ازجمله تکنولوژی معماری خواهد بود.

کلیدواژه ها:

فناوری ، الگو ، فرایند ، معماری ، دسته بندی ، گفتما ن