آثار عدم اجرای تعهدات طرفین در عقود مشارکت بانکی در فقه امامیه و حقوق ایران

امروزه بانکها برای اعطای تسهیلات به مشتریان خود از قالبهای مختلفی استفاده می کنند که استفاده از عقد مشارکت مدنی در میان سایر عقود در سالیان اخیر به دلایل متعدد، رشد بسیار چشمگیری داشته است. مشارکت یکی از روشهای تامین مالی فعالیتهای اقتصادی موردتایید بانکداری اسلامی است که براساس مبنای فقهی آن، از درهم آمیختن سرمایه شرکا شکل می گیرد و همه شرکا حق دخالت و نظارت بر فعالیت اقتصادی و مدیریت آن را دارند؛ ازجمله اساسی ترین مفاهیم قرارداد مشارکت، تقسیم سود و زیان در انتهای فعالیت اقتصادی یا قرارداد، به نسبت سرمایه هر کدام از شرکا است. میزان مسئولیت بانکها در عقود مشارکتی به عنوان شریک تسهیلات گیرنده یکی از مهمترین سوالات روز جامعه حقوقی کشور است. امروزه بانکها سعی می نماید تا ریسک خود در امور بانکی را با وضع شروط نافی مسئولیت در دو قالب قراردادی و عملیاتی (غیر قراردادی) کاهش دهند. در این مقاله به آثار عدم اجرای تعهدات طرفین در عقود مشارکت بانکی در فقه امامیه و حقوق ایران می پردازیم.

کلیدواژه ها:

تعهدات طرفین ، عقود مشارکت بانکی ، فقه امامیه ، حقوق ایران