تلاقیهای کنترل شده به منظور اصلاح پایه های پسته برای تحمل به شوری

تنش شوری اکثر باغهای پسته کشور را مورد تهدید خود قرار داده است. اصلاح پایه های پسته برای تحمل به شوری، یکی از راهکارهای عملی جهت مقابله با این شرایط است. در طرح حاضر، دو تلاقی کنترلشده بین گونه آتلانتیکا به عنوان والد نر و ارقام قزوینی و بادامی زرند به عنوان والد ماده صورت پذیرفت و بذور حاصل از تلاقیها به همراه بذور گرفته شده از والدین مادری، در قالب یک آزمایش فاکتوریل، در مراحل جوانه زنی و گیاهچگی، مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند. فاکتور اول این آزمایش، واریته در 4 سطح قزوینی، دورگ قزوینی * آتلانیکا، بادامی زرند و دورگ بادامی زرند*آتلانتیکا و فاکتور دوم، شوری آب ناشی از کلرید سدیم در3 سطح آب غیر شور به عنوان شاهد، شوری 100 میلی مولار و شوری 200میلی مولار بودند. درصد جوانه زنی بذور، وزن خشک اندام هوایی و ریشه، محتوی نسبی آب برگ، پتانسیل اسمزی و نشت یونی، صفاتی بودند که در این ارزیابی مورد مقایسه قرار گرفتند. نتایج این ارزیابی نشان داد که بذور دورگ قزوینی* آتلانتیکا، با 70% جوانه زنی، بیشترین درصد جوانه زنی را در شرایط شوری به خود اختصاص دادند. همچنین گیاهچه های سه ماهه این پایه نسبت به پایه های دیگر، بیشترین وزن خشک اندام هوایی و ریشه و پایینترین پتانسیل اسمزی برگ را در شرایط تنش شوری به خود اختصاص دادند. ضمن آنکه کمترین نشت یونی برگ را نیز پس از واریته قزوینی دارا بودند. یافته های این پژوهش در مجموع نشان داد که تلاقی بین واریته های قزوینی* آتلانیکا میتواند رهیافت مناسبی در دستیابی به پایه های متحمل به شوری پسته باشد

کلیدواژه ها:

پسته ، اصلاح ، تلاقی ، تحمل ، شوری