اثرات کاربرد پلی آمین ها بر تحمل به شوری پایه پسته بادامی

پلی آمین ها دسته ای جدید از تنظیم کننده های رشد گیاه هستند که در بسیاری از فعالیت ها و همچنین واکنش به تنش های محیطی نقش دارند. در پژوهش حاضر اثرات کاربرد برگی اسپرمین و اسپرمیدین صفر ،1و2 میلی مولار بر پاسخ های پایه پسته بادامی به تنش شوری صفر،800،1600 و 3200 میلی گرم کلریدسدیم در کیلوگرم خاک در یک دوره 90 روزه ارزیابی شد. با افزایش سطح کلریدسدیم در خاک، غلظت سدیم در شاخساره از 0/07 درصد وزن خشک در تیمار شاهد، به 0/43 درصد وزن خشک در تیمار3200میلی گرم کلریدسدیم افزایش یافت. با افزایش تنش شوری آسیب های ساختاری به گیاه تشدید شد به گونه ای که در تیمار 3200 میلی گرم کلریدسدیم،35 درصد از برگ ها ریزش کرد و شاخص پایداری غشاء، 18/5 درصد کاهش یافت. کاربرد اسپرمیدین و اسپرمین 2 میلی مولار به صورت معنی داری تجمع سدیم و شاخص های آسیب را کاهش داد. با افزایش تنش شوری غلظت کلروفیل و سرعت فتوسنتز در برگ به ترتیب 56/5و40/2 درصد کاهش یافت. ولی با تیمار پلی آمین ها غلظت کلروفیل و سرعت فتوسنتز افزایش یافت، هرچندکه تفاوت معنی داری بین غلظت های پلی آمینها مشاهده نشد. بر اساس نتایج پیشنهاد گردید که پلی آمین ها به احتمال در سیستم دفاعی پسته در مقال تنش شوری دخیل هستند و می توان با کاربرد پلی آمین های برونزاد آسیب های تنش شوری را در پسته کاهش داد.

کلیدواژه ها:

آسیب های ساختاری ، اسپرمیدین ، اسپرمین ، فتوسنتز ، کلروفیل