بررسی وضعیت رواناب های سطحی و چگونگی مدیریت سیلاب های شهری (مطالعه موردی: شهر جویبار)

مدیریت سیلاب، به فرایند فراگیری در مهار سیل اطلاق میشود که گسترش سیلاب و خسارات ناشی از آن را تعدیل میکند. در این پژوهش، شهر جویبار به مساحت 727 هکتار بهعنوان مطالعه موردی در نظر گرفته شده است. هدف از پژوهش حاضر، بررسی روانابهای سطحی و چگونگی مدیریت سیلاب شهری با بهره مندی از روش SCS میباشد. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی است. شهر جویبار به 15 زیر حوضه تقسیم شده و اطلاعات مربوط به خصوصیات فیزیوگرافی آن توسط نرم افزار ARCGIS10,3 تعیین شد. با توجه به روش SCS ارتفاع رواناب و دبی اوج برای دوره های بازگشت مختلف 2) تا 100ساله) محاسبه شد. با استفاده از روش تاپسیس و با توجه به سه شاخص (تراکم ساختمانی، زمان اوج و دبی اوج) به رتبهبندی زیر حوضه ها پرداخته شد. نتایج نشان داده است که زیرحوضه 13 بالاترین رتبه را به خود اختصاص داده است. سپس با توجه به بازدیدهای میدانی که صورت گرفت مناطقی که دچار آبگرفتگی ناشی از بارندگی میشوند، مشخص شد. قسمتهای غربی و شرقی شهر بیشتر دچار آبگرفتگی میشوند. دلیل اصلی آبگرفتگی معابر، شیب نامناسب آسفالت خیابانها میباشد.

کلیدواژه ها:

مدیریت سیلاب ، روش SCS ، آبگرفتگی ، شهر جویبار.