استراتژی تهویه به هنگام حریق در تونل ها (مطالعه موردی: تونل گندمکار)

هدف اصلی از سیستم های تهویه در تونل های جاده ای، مترو و معادن تامین هوای تازه برای مصارف معمول و از بین بردن آلودگی است. آتش سوزی ضمن اینکه بر جریان تهویه تاثیر می گذارد از رسیدن هوا به بعضی از قسمت های تونل جلوگیری می کند در زمان آتش سوزی دمش هوا به تونل ها در دو مرحله صورت می گیرد: مرحله اول تخلیه هوای آلوده جهت ایجاد یک فضای خالی از دود در نزدیک کف تونل برای خروج مردم و ماشین ها و مرحله دوم اطفاء حریق است که در آن دود و حرارت ناشی از آتش به سرعت به خارج از تونل هدایت می شود. در مرحله اول لازم است هوای تازه با سرعتی آرام موسوم به سرعت بحرانی به تونل دمیده شود تا موجب اغتشاش دود و توسعه آتش سوزی نشود و در مرحله دوم جریان هوا نیازمند یک سرعت حداکثری است تا هم به سوختن سریعتر مواد سوختی پخش شده در فضای تونل کمک کند و هم جریان را یکطرفه نماید. در این مقاله بر اساس روش پیارک و سایر روش های موجود محاسبات مربوط به سرعت بحرانی و سرعت حداکثری در هر دو باند تونل گندمکار، واقع در آزادراه خرم آباد- پل زال آورده شده است. طبق این محاسبات سرعت بحرانی در باند راست 2/95 و در باند چپ 3/3 متر بر ثانیه و حداکثر سرعت مجاز در باند راست و چپ به ترتیب 7/2 و 7 متر بر ثانیه برآورد شده است که همگی از استانداردهای بین المللی تبعیت می کنند.

کلیدواژه ها:

تونل گندمکار ، آتش سوزی ، سرعت بحرانی ، روش پیارک ، آزاد راه خرم آباد -پل زال